Initiaties in de volwassenheid zijn er sinds het begin dat dieren hun jongen begonnen op te voeden in plaats van ze aan hun lot over te laten. De jongen leerde wat te eten, wat niet en welke gevaren er op de loer lagen. Een kuddedier leerde daarnaast over sociaal gedrag en leiderschap tot de dag kwam dat hij klaar was om de leider uit te dagen of om verjaagd te worden om op eigen benen te staan en zelf een kudde in het leven te roepen..

Uiteraard gold dat ook voor de Homo-sapiens en andere mensachtigen. Initiaties kregen bij de mens een extra betekenis door gebruik te maken van rituelen. Eerst bij de dood, later in de evolutie bij een geboorte en overgang naar de volwassenheid. Het was de sjamaan of dorpsoudste die de rituelen vorm gaf en voorging, gewoonlijk door traditie bepaald.

Elke cultuur heeft zijn eigen vorm van initiëren, doch de inhoud is vaak hetzelfde. Een landbouwcultuur heeft behoefte aan goede boeren, terwijl een krijgerscultuur behoefte heeft aan moedige strijders.

De Griekse cultuur van voor Christus was beroemd om zijn initiaties in de volwassenheid. Jongens hadden een eigen mentor (pedagog) en gingen naar initiatie-scholen om zich te ontwikkelen.

Toen de Romeinen de Grieken overwonnen werden de initiatie-scholen gesloten en mentors vervolgd en zelfs gedood. -Een heerser kan makkelijker heersen als de overheersten niet te sterk zijn.- Een slim inzicht, doch niet zo best voor de generaties die volgden.

Na de instorting van het Romeinse Rijk nam de Rooms Katholieke kerk ingewijd door Keizer Constantijn, het ontmoedigen van initiaties in de volwassenheid over. 

Alle levens-initiaties en rituelen werden van 'het volk van de heide', de Heidenen, overgenomen door de RK-kerk: Het initiatie-ritueel bij de geboorte werd het Doopsel; De tandenwissel en het einde van de kindertijd werd de Communie; De pubertijd werd ingewijd door het Vormsel. De rituelen rond de dood nam de RK-kerk eveneens over.

De initiatie naar volwassenheid werd weggelaten en magertjes vervangen door het ritueel van het kerkelijk huwelijk. Als je roeping een geestelijk leven was, was je initiatie in de volwassenheid de Biecht.

Uiteindelijk zijn volks-initiaties ondergronds gegaan uit angst voor vervolging. Informatie over het initiëren werd in het geheim doorgegeven in geheime genootschappen en gecodeerd in sprookjes als IJzeren Hans, Roodkapje, Assepoester etc.

Op gegeven moment, en in enkele Limburgse dorpen tot op de dag van vandaag, werd de Jonkheid in het leven geroepen. Hier gingen jongens en meisjes heen om samen dingen te doen, vaak kerk-gericht zoals een processie of kerstmarkt organiseren. Uittreden kon alleen door een verhuizing naar een ander dorp of door in het huwelijk te treden.

Maar omdat de kerk steeds minder vat op de mensen kreeg verdwenen ook deze laatste restanten van initiatie en bleef er voor de jongens alleen de scouting en militaire dienst over. Daarnaast waren er voor sommige nog de pseudo-initiaties in Universiteiten en Hoge scholen, maar die zijn eerder op vernedering uit dan op kracht bijzetten en erkenning.

Sinds 1979 is ook de militaire dienstplicht van de baan en is het gedaan met de rituele intreding in de mannenwereld en het manzijn. Natuurlijk kan de behoefte aan erkenning niet uit een jongen weggeredeneerd worden en vindt deze zijn weg binnen de eigen gelederen. Gangs zijn een extreem voorbeeld waar de jongens eerst moeten bewijzen geschikt te zijn voordat ze erkend worden. Dit kan gepaard gaan met drugs, diefstal, verkrachting, vechten en in extreme gevallen zelfs iemand vermoorden.

Jeugdwerkers in Australië hebben onderkend dat initiaties van levensbelang zijn voor jongeren en hebben de Rite of Passage heruitgevonden. Inmiddels groot in de U.S.A. en Canada, is deze wind overgewaaid naar Engeland. In 2013 heb ik in NL het Initiatie-Initiatief opgericht om mannen en vrouwen aan te moedigen onze jeugd te ondersteunen middels initiaties. Omdat de mensen die meededen vooral in Nederland woonden is Koningshart opgericht met het opleiden van mentoren als doel .